Zaangażowanie rodziny, przyjaciół i innych opiekunów w SOR

Dlaczego jest to ważne?

Zarówno opiekunowie formalni jak i nieformalni powinni być traktowani jako partnerzy w procesie leczenia. Obecność opiekunów może pomóc zmniejszyć ryzyko wystąpienia majaczenia i poprawić samopoczucie starszych pacjentów w trakcie leczenia w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym (SOR).^1–3 Nieformalni opiekunowie, tacy jak rodzina i przyjaciele, mogą przekazywać istotne informacje o pacjencie, pomagać w tworzeniu bardziej kompleksowego planu leczenia, pomagać w komunikacji i zapewniać wsparcie emocjonalne pacjentowi.⁴ Oznacza to, że zaangażowanie opiekunów prowadzi do stworzenia planu leczenia, który jest bardziej dopasowany do potrzeb pacjenta co z kolei przekłada się na lepsze wyniki leczenia (np. zmniejszenie ryzyka ponownego przyjęcia na SOR).⁵ Opiekunowie mogą pełnić znaczącą rolę we wdrażaniu zaleceń w trakcie i po pobycie w SOR. Dlatego istotne jest uwzględnienie ich opinii podczas opracowywania planu leczenia. Zaangażowanie i współpraca z opiekunami i samymi pacjentami, stanowi niezbędny element dobrej opieki.^6,7

W jaki sposób możemy zaangażować osoby z otoczenia pacjenta?

• Zapytaj i odnotuj w dokumentacji: imię i nazwisko, relację łączącą z pacjentem i dane kontaktowe głównego opiekuna niezwłocznie po przybyciu na SOR. Wykonaj to zarówno u pacjentów, którzy zjawili się w towarzystwie opiekuna jak i u pacjentów, którzy zgłosili się do SOR samodzielnie (Uwaga: główny opiekun może nie być tą samą osobą, która towarzyszy pacjentowi na SOR).
• Jeśli istnieje taka możliwość opiekunowie powinni mieć możliwość pozostania z pacjentami w trakcie pobytu w SOR. W ten sposób mogą przyczynić się do zmniejszenia ryzyka powikłań związanych z hospitalizacją, pomóc zintegrować nagłe wydarzenie z długoterminowym planem opieki, towarzyszyć w powrocie pacjenta do domu.
• W uzasadnionych przypadkach, zaangażuj opiekunów w leczenie, szczególnie w przypadku pacjentów z zaburzeniami funkcji poznawczych
• UWAGA: najlepiej dostosować liczbę opiekunów do możliwości SOR.⁴

W przypadku starszych pacjentów z placówek opiekuńczych:

• Stwórz mapę rozmieszczenia placówek opiekuńczych dla zapewnienia łatwiejszego pozyskiwania informacji o pacjencie.
• Omów na poziomie organizacyjnym w jaki sposób informacje o pacjencie (np. dane kontaktowe głównych opiekunów, informacje o stanie zdrowia i potrzebach pielęgnacyjnych) mogą być przekazywane do SOR.
• Zdecyduj, która z osób pracujących w SOR powinna utworzyć kanały komunikacji (pracownik socjalny, administracyjny, pielęgniarka geriatryczna, inna osoba) i usprawnić przepływ informacji.

Co możemy zrobić?

1. Określ potrzeby starszego pacjenta podczas przyjmowania na SOR. (Ocena podstawowych i złożonych czynności życia codziennego wg skali ADL –Activities of Daily Living– i IADL –Instrumental Activities of Daily Living–).^8,9
2. Określ wymagany poziom wsparcia pacjenta w SOR i przewiduj potrzeby po wypisie we współpracy z opiekunami.
3. Jeśli to możliwe, oceń obciążenie opiekunów i ich zdolność do przestrzegania zaleceń z wypisu.
4. Wypisując pacjenta z zaleceniem opieki ambulatoryjnej, podaj informacje o dostępnych możliwościach wsparcia. Upewnij się, że twój zespół jest w stanie pokierować pacjentów i ich opiekunów do placówek, które zapewnią lub zorganizują pomoc medyczną i społeczną.
5. Upewnij się, że pacjent (jeśli to możliwe) i jego opiekun rozumieją ustalenia związane z wypisem jak również instrukcje dotyczące badań kontrolnych.
6. Szpitale powinny ułatwiać pacjentom i społeczeństwu angażowanie się w opracowywanie strategii poprawiających jakość opieki, których celem jest poprawa odczuć pacjentów w SOR.³

Narzędzia

• ADL and IADLs checklist
• Emergency Department Transitions of Care - A Quality Measurement Framework Final Report
• Caring for the Caregiver in the Emergency Department, STAT (blog), 12 February 2018

Informacje

Materiał został opracowany przez Europejską Grupę Roboczą ds. Geriatrycznej Medycyny Ratunkowej, która jest jednostką stworzoną przy współpracy Europejskiego Towarzystwa Medycyny Ratunkowej (EUSEM) i Europejskiego Towarzystwa Geriatrii (EuGMS). Więcej informacji można znaleźć na stronie: geriEMEurope.eu oraz na Twitterze: @geriEMEurope.

References

1. Health and Social Care Scotland. Involving Carers in Discharge Planning A practical guide for health and social care practitioners involved in discharge planning from hospital. [Internet]. 2019 [cité 8 janv 2021].
2. Shé ÉN, Keogan F, McAuliffe E, O’Shea D, McCarthy M, McNamara R, et al. Undertaking a Collaborative Rapid Realist Review to Investigate What Works in the Successful Implementation of a Frail Older Person’s Pathway. Int J Environ Res Public Health. 25 2018;15(2).
3. O’Donnell D, Ní Shé É, McCarthy M, Thornton S, Doran T, Smith F, et al. Enabling public, patient and practitioner involvement in co-designing frailty pathways in the acute care setting. BMC Health Serv Res. 5 nov 2019;19(1):797.
4. Fry M, Gallagher R, Chenoweth L, Stein-Parbury J. Nurses’ experiences and expectations of family and carers of older patients in the emergency department. International Emergency Nursing. janv 2014;22(1):31‑6.
5. Rodakowski J, Rocco PB, Ortiz M, Folb B, Schulz R, Morton SC, et al. Caregiver Integration During Discharge Planning for Older Adults to Reduce Resource Use: A Metaanalysis. J Am Geriatr Soc. août 2017;65(8):1748‑55.
6. National Quality Forum. Emergency Department Transitions of Care - A Quality Measurement Framework Final Report (Internet). 2017 (cité 14 juill 2021).
7. Ontario Hospital Association. Leading Practices in Emergency Department Patient Experience (Internet). 2010 (cité 14 juill 2021).
8. Katz S, Downs TD, Cash HR, Grotz RC. Progress in development of the index of ADL. Gerontologist. 1970;10(1):20‑30.
9. Lawton MP, Brody EM. Assessment of older people: self-maintaining and instrumental activities of daily living. Gerontologist. 1969;9(3):179‑86.

Pobierz

Pobierz plakat (pdf).

Dostępne języki